تحلیل روابط بین فردی در فیلم‌های هالیوود دهه 2000

روابط بین فردی عاملی است که بین تمام انسانها علی رغم فرهنگ و مذهب متفاوت ، دیده می‌‌‌‌شود و به دنبال تحول جوامع از ساده به پیچیده ، این روابط نیز پیچیده‌تر و تکامل یافته‌تر می‌شود. سینما به عنوان یک وسیله ارتباطی ، الگوهای ارتباطات بین فردی را به بهترین شکل و تأثیر گذارتر از سایر وسایل ارتباط جمعی ، ارائه می‌دهد و سینمای آمریکا در این عرصه پیشتاز بوده است. این سینما به تمام مسائل و مشکلات انسانهایی که در جوامع صنعتی مدرن و جوامع در حال گذار زندگی می‌کنند و با آن مسائل در گیر هستند ، خارج از محدوده مکانی ، زمانی ، فرهنگی و مذهبی می‌پردازد و به نوعی ریشه یابی می‌کند. پژوهش حاضر با استفاده از نظریه‌های فردباوری لیبرالی ، خشونت نمادین بوردیو و دیالوگ بر مبنای تعریف دیوید بوهم و با بهره گیری از تکنیک تحلیل محتوا ، روابط بین فردی را در فیلم‌های دهه اخیر سینمای هالیوود مورد بررسی قرار داده و شاخص‌های فردگرایی ، خشونت نمادین و دیالوگ ، از طریق کاوش در روابط بین فردی در این فیلم‌ها دنبال شده است. فرضیه‌های تحقیق این است که، فردگرایی و خشونت نمادین در روابط بین فردی در فیلم‌های دهه اخیر سینمای هالیوود دیده می‌شود و دیالوگ محور اصلی حل مشکلات در روابط بین فردی در فیلم‌های دهه اخیر سینمای هالیوود می‌باشدیافته‌های تحقیق ضمن تأیید فرضیه‌ها ، می‌تواند به این معنا باشد که فردگرایی در فیلم‌های هالیوود در دهه اخیر مشاهده شده است، از نوع مثبت است نه فردگرایی به معنای انزوا و خودخواهی . همچنین نتایج حاصل از مشاهده فیلم‌ها نشان می‌دهند که خشونت از بین نرفته بلکه شکل آن از آشکار به پنهان تغییر یافته است و دیالوگ نیز محور اصلی حل مشکلات در روابط بین فردی، در بین کاراکترهای اصلی فیلم‌های مورد بررسی می‌باشد.